MƏN BİR HƏYAT HEKAYƏSİ
Mən bir həyat hekayəsi,
yazilmamiş bir əsərəm,
oxunmamış bir ürəyəm,
Açmadan solan çiçək…
Mən bir həyat hekayəsi…
bu heyatla nə dostlaşa
nə düşmən ola bilirəm.
Nə sevgiylə,
Nə sevgisiz ,
Nə sənsiz qala bilirəm…
Acilara alışmışam,
Od-alova sarılmışam,
Sarsılmışam,
cox yanmışam…
Mən bir həyat hekayəsi…
Neçə-neçə kədər yatır,
ürəyimin ilğım-ilğım
görünməyən tərəfində.
Həsrətimin parçalanmış
baş daşını gizlətmişəm
gözlərimin açılmayan
duman dolu səhərində.
Mən bir həyat hekayesi…
gecə gündüz çeynədiyim
Ne uda, ne de unuda bildiyim
vüsalının əsiriyəm.
Nə Leyliyəm nə Əsliyəm,
Mən yeni sevgi nəsliyəm.
Mən bir həyat hekayəsi…
Öz içində dustaq olan
heç vaxt yaza bilmədiyim
eşqin bulanıq tamıyam.
Bu qaranlıq zil gecənin
İlıq baxışlarındakı
soyuq sevgi dastanıyam.
Mən bir həyat hekayəsi…
Yıpranmamış həsrətimin
qəhərini uda -uda,
Taleyimin tellərinə
sığal çəkib oxşamışam.
Qürurumu qoruyaraq
İçimdeki duyğuları
İçimdəcə azdırmışam.
Ürəyimdə yer eyləyib
Sevgi dolu şeirləri
bircə-bircə basdırmışam.
Men bir həyat hekayesi…
Odu sönmüş tənha ocaq…
Bu gün məni duymayanlar
Bir gün məni oxuyacaq.
Oxuyacaq, anlayacaq…
Amma onda gec olacaq…
Amma onda gec olacaq…
Səadət Qərib ( Rzayeva)
